Wydział Informatyki Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego w Szczecinie - projekt konkursowy

Propozycja Architektoniczna

IDEA. Budynek w warstwie ideowej i funkcjonalnej oparty został na trzech podstawowych założeniach. Pierwsze to natura i potencjał jaki oferuje nam lokalizacja z ciekawym ukształtowaniem terenu i bogatą florą transponowaną na wewnętrzy układ budynku, drugi to modularność konstrukcji jak i układów wewnętrznych dających nam szanse na modyfikacje obiektu w dalszych latach jego funkcjonowania w zależności od zmieniających się potrzeb użytkownika. Trzecim jest otwierający się na obydwa powyższe założenia czytelny trójwymiarowy układ funkcjonalny wewnętrznej komunikacji wydziału.
UKŁAD FUNKCJONALNY I KONSTRUKCYJNY. Poprzez przeszklenia oraz kaskady zielonych dziedzińców eteryczna i stworzona z naturalnych materiałów szklano-drewnienia przesłona ścian zewnętrznych przenika się z otoczeniem. Szkieletowa struktura nośna podkreśla natomiast techniczny wymiar funkcji obiektu, a poprzez siatkę słupów łagodnie harmonizuje z otaczającym drzewostanem. Modularność, powtarzalność i otwartość tego zminimalizowanego żelbetowego układu konstrukcji, dzięki możliwości prefabrykacji elementów daje nam również walor ekonomiczny. Współczesna modyfikowalna maszyna nie tworzy jednoznacznej bariery, a głęboko wnikające wewnątrz zielone pokoje ogrodów pozwalają na maksymalne wykorzystanie światła naturalnego oraz sprzyjający nauce i skupieniu relaksujący kontakt z naturą.
Układ funkcjonalny wewnątrz obiektu zintegrowany jest z otoczeniem poprzez wnikające weń meandrujące otwarte ogrody, będące jednocześnie latarniami doświetlającymi zgrupowane wokoło nich pomieszczenia. Samo wnętrze tworzy ciąg powiązanych przestrzeni o charakterze formalnym i półformalnym. Otwierając się przenikającym cały obiekt trójwymiarowym układem komunikacji tworzymy otwarte powiązania pomiędzy poszczególnymi kondygnacjami, odsłaniające zewnętrzne otoczenie oraz punkty węzłowe dające jednocześnie możliwość oficjalnej i nieoficjalnej integracji, studentów i kadry wydziału. Dzięki różnej skali i nastrojowi tych miejsc wnętrze to oferuje miejsce pracy czy spotkań o różnorodnym charakterze oraz możliwość poruszania się po budynku odczytując jego powiazania i wielowymiarowy przestrzenny układ, w którym każdy może znaleźć miejsce dla siebie.
Gradacja potencjału następuje od tradycyjnych sal dydaktycznych, poprzez nisze meandrującej komunikacji po pośrednie otwarcia na naturę czy różnorodne bezpośrednie wykorzystanie jej bliższego czy dalszego potencjału.
Obiekt strefowany jest wertykalnie, według potrzeb i skali dostępności funkcjonalnej dla jego użytkowników. Od otwartej przestrzeni na kondygnacji parteru z dużymi przestrzennymi otwarciami doświetlających studni, wewnętrznych dziedzińców i zlokalizowanymi tu holem głównym z trybuną i schodami prowadzącymi do sal dydaktycznych pierwszego pietra, kantyną i widoczną serwerownia jako sercem budynku oraz laboratoriami i zgrupowaniem sal dydaktycznych poprzez pierwsze piętro kontynuujące naturalne oświetlające wewnętrze otwarcia ogrodów z blokami większych i mniejszych sal dydaktycznych oraz zlokalizowaną na froncie budynku czytelnią do kolejnych kondygnacji, w których poza rozszerzającymi się zielonymi ogrodami i ogólnie dostępnymi niszami tarasów funkcje ogólnodostępne i dydaktyczne służące studentom ograniczają się coraz bardziej aby na kondygnacji czwartej i piątej przejść w wewnętrze biurowe funkcje wydziałowe kadry nauczającej z mieszczącym się na czwartym piętrze dziekanatem i administracją wydziału zlokalizowanym wokoło największego otwartego dziedzińca nad holem głównym. Daje to nam psychologiczne i społeczne przejście w pionie od otwartości części dydaktycznych do bardziej zhierarchizowanych struktur uczelni o ograniczonej dostępności.
Pionowy układ komunikacyjny został zminimalizowany do niezbędnego funkcjonalnego minimum pozwalającego na prawidłową obsługę budynku zarówno pod kątem jego standardowego użytkowania jak i ewakuacji w sytuacjach nadzwyczajnych.
Powiazanie przestrzenne projektowanego budynku Wydziału Informatyki z istniejącym obiektem Wydziału Elektrycznego przeprowadzone zostało na dwa sposoby. Zamknięty, całoroczny – łącznik funkcjonalnie spinający aule budynku istniejącego z salami wykładowymi budynku projektowanego, daje możliwość swobodnej migracji studentów pomiędzy wydziałami i maksymalne wzajemne wykorzystanie funkcji obu obiektów. Otwarty, sezonowy – zielony dziedziniec dający z jednej strony możliwość formalnej i oficjalnej przestrzeni międzywydziałowej, a z drugiej mniej formalnej studenckiej strefy odpoczynku i integracji pomiędzy zajęciami. Dziedziniec ten pełni rolę naturalnego zwornika życia obu wydziałów.
Miejsce lokalizacji samego budynku wydziału wybrane zostało z uwagi na minimalizację ingerencji w zastana florę i środowisko naturalne jak i koszty oraz łatwość i bezkonfliktowość przyszłej realizacji.

ZAGOSPODAROWANIE TEREN. Całe bliższe i dalsze otocznie budynku podzielone i zagospodarowane zostało według podobnej zasady podziału jak w przypadku układu funkcjonalnego wnętrza na niezbędną przestrzeń komunikacji formalnej – drogi i główne dojścia, plac przed wejściem do budynku i parking oraz przedpole przed kantyną i dziedziniec międzywydziałowy i mniej formalnej – przestrzeni dawnych wałów fortecznych dających szansę bezkonfliktowego wykorzystania na wielorakie cele integracji, rekreacji i twórczości dla inicjatyw studenckich. Jednocześnie ideą koncepcji jest gradientowe przejście od zwartej, uporządkowanej, rytmicznej formy krajobrazu nawiązującej swoim układem od elewacji budynku do istniejącego krajobrazu ze spontanicznie powstałą, dziką i bujną zielenią;
Wszystkie nowe funkcje, odpowiadające na potrzeby użytkowników budynku, wprowadzane są w sposób podkreślający równocześnie niezwykłe walory przyrodnicze tego miejsca – istniejącego zadrzewienia oraz ukształtowania terenu. Koncepcja wpisuje obiekt w kontekst krajobrazowy regionu m.in. poprzez wykorzystanie specyficznych gatunków drzew i krzewów.
W podziale na strefy zagospodarowania wyróżniamy:
Strefy w sąsiedztwie nowej architektury podlegające największej modyfikacji takie jak:
Dziedzińce wewnętrzne – stanowiące element najsilniej związany z architekturą. Mają one nawiązywać i stanowić fragment krajobrazu inspirowanego lasami pomorza zachodniego przenikający lekką strukturę budynku. Ich zadaniem jest zapewnienie miejsca do wypoczynku i harmonii z naturą.
Plac przylegający do budynku od strony północnej stanowiący niejako zewnętrzne przedłużenie budynku i jego funkcji. Zapewnia miejsce do codziennego wypoczynku, podkreśla formalnie wejście do budynku, zaprasza też do dalszego eksplorowania terenu. Okazjonalnie, w trakcie wydarzeń, targów lub imprez może stanowić dodatkową przestrzeń ekspozycyjną, użytkową z ruchem użytkowników kierunkowanym przez meble miejskie i szpalery drzew.
Strefa integracji to położna w serce kompleksu, znajdująca się między wydziałami i podzielona na trzy podfunkcje przestrzeń otwarta: miejsce do relaksu (realizowane poprzez drewniane trybuny/leżanki), miejsce na spotkania nieformalne/piknikowe (trybuny trawiaste oporowane murkami betonowymi) oraz przygotowana strefa do pracy (mobilne meble i zadaszenia modułowe). Wejście do strefy integracji od strony nowo budowanego budynku wydziały, zaakcentowane poprzez detal w nawierzchni (zielona fuga) i parawany murów oporowych ukierunkowujący uczestnika do wnętrza.

Pozostałe strefy (zakładające mniejszą ingerencję w krajobraz). Bardziej oddalone od projektowanego budynku dawne miejsca składowania prochu zachowały swoje specyficzne zróżnicowanie terenu, a w ramach niniejszego projektu zyskały nowe funkcje. Trzy „zielone” wnętrza od stronu ul. 26 Kwietnia będą pełnić rolę strefy:
_ Gier plenerowych, która poprzez zaplanowany program (m.in. kosz do frisbee, ścianka wspinaczkowa, tor do gry w bulle, strefa paintball, uniwersalne boiska) umożliwi studentom i wykładowcom zabawę poprzez gry zespołowe i gry zręcznościowe,
_ Sportu, gdzie znajdzie się m. in. pump truck i murawa do uprawiania jogi, strefa kalisteniki, ścieżka biegowa
_ Wydarzeń i imprez, która będzie przygotowana na organizację większych spotkań (skarpa przekształcona na arenę dla koncertów, kina letniego, wykładów) jak i tych mniejszych (miejsca na wspólne ognisko/grill).

Jako dodatkową funkcję proponuje się zagospodarowanie czwartego wgłębnika poza granica opracowania _ strefa Zen, w której studenci i pracownicy uczelni będą mogli się zrelaksować i wyciszyć.