Ideą przewodnią dla projektowanego zespołu mieszkaniowego było takie kształtowanie architektury aby przy powtarzalności budynków uzyskać jednocześnie efekt różnorodności i indywidualności. Zaproponowano na elewacjach kombinacje białych tynkowanych płaszczyzn i wypełnień międzyokiennych z tyku o strukturze ryflowanej. Tworzy to rodzaj naprzemiennej mozaiki, która zaciera wrażenie powtarzalności. Dodatkowo zaprojektowano dwie szerokości wysięgu balkonów uzyskując ciekawą grę cieni i przestrzeni na elewacji. Na ostatnich kondygnacjach zapropononwano tarasy i na narożnikach mieszkania dwukondygnacyjne co znalazło swoje odzwierciedlenie w kompozycji geometrycznej elewacji.
W części zabudowy wyodrębniono usługowy parter dostępny z poziomu ulicy Lazurowej. Przy strefie wejść do lokali usługowych przewidziano strefę przestrzeni publicznej. Parter budynku wyniesiono względem poziomu terenu.
Zamierzeniem projektowym było wydzielenie prywatnej strefy zielonej dla mieszkańców wewnątrz kwartału. Inspiracją dla projektu architektury krajobrazu jest naturalny krajobraz Kampinoskiego Parku Narodowego. W koncepcji wprowadzono Las z wysokim drzewostanem sosnowo- brzozowym i runem złożonym z traw i paproci. Cechą badającą charakter naturalnemu krajobrazowi jest topografia. Projekt zakłada rozfalowanie obszaru między budynkami. Różnice wysokości i nachylenia wykorzystane są jako miejsca zabawy i rekreacji. Na pochyleniach znajdują się ślizgi zjeżdżalni, strumienie wpasowane są amfiteatralnie schody do siedzenia. W zagospodarowaniu wykorzystywane są naturalne materiały jak drewno, woda, głazy, piasek nawierzchnie bezpieczne w kolorze ziemi trawy.